W trakcie prac związanych z budową zbiornika wodnego „Kowalskie” na rzece Główna pojawiła się myśl zorganizowania w miejscowości Barcinek, na gruntach należących do Skarbu Państwa, które ze względu na słabą jakość (V i VI klasa) oraz niekorzystne położenie były nieprzydatne dla rolnictwa, Osiedla Działek Letniskowych. Dzięki staraniom ówczesnego zastępcy dyrektora Wojewódzkiego Zarządu Inwestycji Rolniczych w Poznaniu oraz przychylności Naczelnika Miasta i Gminy w Pobiedziskach wydzielono obszar 10,84 ha pod budowę Osiedla Domków Letniskowych w Bugaju-Barcinku (takiej dwuczłonowej nazwy wówczas używano).

W roku 1978 powołany został Społeczny Komitet Użytkowników Działek Ogrodowo-Rekreacyjnych w Bugaju-Barcinku w składzie: Tadeusz Inglot – przewodniczący, Stefan Adamczewski – zastępca przewodniczącego, Mirosława Szwedowicz – sekretarz. Komitet współpracując z Dyrekcją WZIR doprowadził jeszcze w tym samym roku do opracowania i zatwierdzenia planu realizacyjnego budowy ww. Osiedla w Bugaju-Barcinku, wydzielenia geodezyjnego 124 działek, ogrodzenia terenu, odwodnienia podmokłych powierzchni, wybudowania sieci energetycznej oraz wodociągowej opartej o studnię głębinową, zasilającą w wodę plac budowy zbiornika wodnego „Kowalskie”. Przygotowano i uzyskano zatwierdzenie projektu trzech typów domków letniskowych, z których część została w oparciu o prawne decyzje wybudowana. Całość spraw związanych z urządzeniem oraz zagospodarowaniem działek prowadził Komitet w oparciu o opracowany regulamin.

W 1984 roku na wniosek większości użytkowników działek Komitet przystąpił do Polskiego Związku Działkowców, przekształcając się w Pracowniczy Ogród Działkowy „Bugaj-Barcinek”. Wszyscy ówcześni użytkownicy działek wyrazili na to zgodę, podpisując deklaracje przystąpienia do PZD. Na pierwszym Walnym Zebraniu wybrano Zarząd POD „Bugaj-Barcinek”. Jego prezesem do roku 2001 był Stefan Adamczewski, a wiceprezesem Tadeusz Inglot. Okresowo wiceprezesami byli: Jarosław Januszewski i Benon Stranz.
Zarząd współpracując z Wojewódzkim Zarządem Melioracji i Urządzeń Wodnych w Poznaniu, posiadającym obok Ogrodu Wodomistrzówkę z hydrofornią, zapewnił całemu Ogrodowi wystarczające zaopatrzenie w wodę.

W 1989 roku Ogród powiększono o 62 działki (3,27 ha). Był to grunt uzyskany przez PZD od Skarbu Państwa. Przygotowano plan realizacyjny, wytyczono nowe granice Ogrodu przybliżając go do “Zalewu Kowalskie” oraz wybudowano sieć wodociągową i energetyczną. Powstała część Ogrodu miała pod względem architektury krajobrazu typowo POD-owski charakter, odróżniający ją od pierwszej jego części o charakterze typowo rekreacyjnym, zaprojektowanej z rozmachem i zgrabnie wykorzystującej naturalne ukształtowanie terenu.

Pierwsza w XXI-stuleciu kadencja samorządowych organów Ogrodu przypadająca na lata 2001- 2006 przyniosła kilka nowości: założono automatyczne bramy, wybrukowano wjazdy, wprowadzono selekcję odpadów (szkło, plastik, papier), wybudowano ze składek członków społeczności POD indywidualnie zaprojektowany przez architekta-użytkownika Ogrodu Dom Działkowca (D2), zastosowano w pracy zarządu komputery i nowoczesną elektroniczną technologię (program komputerowy obsługujący pracę skarbnika i księgowego), wprowadzono w D2 Internet, założono jako jedną z trzech pierwszych w Polsce stronę domową POD, zaczęto wykorzystywać do komunikacji ze społecznością Ogrodu w dość dużej skali pocztę elektroniczną oraz uruchomiono zdalny dostęp do konta bankowego POD. Pod względem wykorzystania elektronicznej technologii Ogród był w zdecydowanej krajowej awangardzie wśród tych jednostek organizacyjnych PZD. Zadbano także o remont infrastruktury, tj. ogrodzenia Ogrodu, studni głębinowej oraz istotnych elementów sieci wodociągowej, wprowadzono oszczędne oświetlenie Ogrodu, wzbogacono estetyczną stronę jego zielonej infrastruktury, wreszcie – z dobrymi wynikami zaczęto integrować tę społeczność. W omawianych latach Ogród przybrał nazwę “Leśny Barcinek” przekształcając się z czasem w Rodzinny Ogród Działkowy (ROD). Kierownictwo zarządu POD stanowili wówczas: Zdzisław Szkutnik – prezes, Jarosław Januszewski i Stanisław Wróbel – wiceprezesi. Przewodniczącym Komisji Rewizyjnej był Benon Stranz, Komisji Rozjemczej – Maria Wajcht.

W latach następnej kadencji władz ROD (2006-2010) wprowadzono elektroniczny monitoring dwóch bram wjazdowych, co w konsekwencji zahamowało nasilające się zjawisko poważnych kradzieży na terenie Ogrodu, zwłaszcza samochodów. Rozszerzono też na cały obszar Ogrodu możliwość korzystania z Internetu, wykonano kapitalny remont drugiej studni.
Skład zarządu stanowili m.in.: Robert Reszkowski – prezes (do połowy 2009 r.), Jarosław Januszewski – wiceprezes (od lipca 2009 r. prezes), Jolanta Wilczyńska i Edward Muszkieta – wiceprezesi. Kierownictwo dwóch wymienionych wyżej komisji nie zmieniło się.

Dzięki staraniom i pracy działkowców ROD “Leśny Barcinek” z każdym rokiem staje się piękniejszy, wybijając się dzięki swym przyrodniczym walorom, dbałości o infrastrukturę techniczną i wdrożonej nowoczesności na jedno z czołowych miejsc wśród Ogrodów PZD w Okręgu Wielkopolskim.

Data 7-09-2014 zapisze się w annałach ROD jako dzień, w którym podczas Walnego Zebrania Członków podjęto ważną decyzję o wyodrębnieniu się ze struktur PZD i powołaniu samorządnego STOWARZYSZENIA OGRODOWEGO „LEŚNY BARCINEK”.

Stowarzyszenie zostało zarejestrowane w Sądzie w dniu 28-11-2014 jako pierwsze stowarzyszenie ogrodowe w Wielkopolsce, które odłączyło się od Polskiego Związku Działkowców. Na czele Stowarzyszenia stanął Prezes – Marek Wajcht, Wiceprezesem został Wojciech Andrzejewski , Członkami Zarządu – Hanna Kamińska, Damian Filipowiak i Zbigniew Adamczewski. Komisją Rewizyjną kieruje Ewa Zagawa.